จาน หมิงจู จากเมืองไทเป(ผู้แบ่งปันประสบการณ์ในวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ.2566)

ยึดมั่นในแนวคิดแบบอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน

ในฐานะที่เป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้าชาวฉือจี้ และพุทธศาสนิกชน ข้าพเจ้าแค่ทำส่วนของตัวเองเพื่อหลอมรวมการทำงานกับชีวติ ทำให้ชีวิตและธรรมผสมผสานกัน เพื่อที่จะปฏิบัติธรรมที่ตัวเองได้เรียนรู้ไว้ให้เป็นรูปธรรม

ก่อนที่จะเรียนรู้ธรรม ข้าพเจ้าก็ทำตัวเปรียบเสมือน “โจร” ที่พอเปลี่ยนฤดูแล้วต้องทำเสื้อผ้าใหม่ ร่วมรับประทานอาหารกันต้องใส่เสื้อผ้าใหม่ ออกไปเที่ยวก็ต้องใส่เสื้อผ้าใหม่ นอกจากนี้ ในโอกาสที่สำคัญก็จะมีเหตุผลที่ทำเสื้อผ้าใหม่หลายชุด เวลาที่เพื่อนนัดอยู่ร่วมกัน คุณจะมิอาจเห็นข้าพเจ้าใส่เสื้อผ้าชุดซ้ำกัน แถมยังมีอุดมการณ์ว่าจะเข้าถึงอุตสาหกรรมแฟชั่นอีกด้วย ข้าพเจ้าทำแบบนี้เป็นเวลา 40 กว่าปีแล้ว

ในปีพ.ศ.2543 ข้าพเจ้าได้ทำงานเป็นอาสาสมัครในโรงพยาบาลฉือจี้แห่งเมืองฮวาเหลียนครั้งแรก หอพักอยู่ชั้นบนร้านตัดเย็บเสื้อผ้า ได้เจออุปกรณ์และที่ที่คุ้นเคย ข้าพเจ้าอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกับอาจารย์ เมื่อเวลาผ่านไป 1 ปี ข้าพเจ้าได้มีอากาสเข้ามาอีกครั้งในระยะเวลาเดียวกัน คำกล่าวของอาจารย์เต๋อเพ่ยที่ว่า “รุ่นน้องไม่ได้กลับมา 1 ปีแล้วนะ” จากนั้น ข้าพเจ้าโอ้อวดตัวเองว่า “สำมะโนครัวของข้าพเจ้ายังมีอยู่ที่ร้านตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้”