หลวี่ จิ่นซู จากประเทศไทย (บรรณาธิการวรรณกรรมชมรมอ่านหนังสือออนไลน์เกาสง/ผู้ช่วยอ่าน บรรณาธิการ“การอ่านหนังสือบนระบบคลาวด์”)

รักกันและก้าวไปข้างหน้

หลวี่ จิ่นซู จากประเทศไทย (บรรณาธิการวรรณกรรมชมรมอ่านหนังสือออนไลน์เกาสง/ผู้ช่วยอ่าน บรรณาธิการ“การอ่านหนังสือบนระบบคลาวด์”)

รักกันและก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน

เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พวกเรากลับบ้านเกิดแห่งจิตวิญญาณด้วยอารมณ์ที่ส่องแสงแห่งความดีงาม เราทุกคนรักกันอีกทั้งยังได้รับความรักตอบอีกด้วย

ถ้าจะว่าไปแล้วเช้าวันนั้น ข้าพเจ้าผู้ที่ช่ำชองในเรื่องการเดินทางถือสัมภาระบินไปทุกที่ สมัครใจที่จะถือหนังสือ 76 เล่มไปพบกับ ข่ายเสียน บรรณาธิการบริหารที่มาจากเจียอี้ที่สถานีรถไฟไทเป เมื่อวันก่อน เรายังล้อเล่นว่าเราเหมือนชาวเน็ตที่ได้นัดพบกันอย่างโรแมนติก แต่นิทานนั้นย่อมมีสักเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผู้อ่านยากที่จะลืมเลือน

เมื่อเวลา 8:40 น.เจ้าหน้าที่สายตรวจเลขที่ 424 กำลังตรวจสอบว่าชานชาลาโล่งและพร้อมที่จะเริ่มเดินขบวนรถได้หรือไม่ ข้าพเจ้าบอกกับ ข่ายเสียน ทางโทรศัพท์มือที่กำลังหาทาง ซึ่งอยู่ในลิฟต์ชั้น 1 ว่า “ถ้าไม่ทันก็จะนั่งขบวนต่อไป เราไม่มีบรรณาธิการบริหารไม่ได้ ! เจ้าหน้าที่สายตรวจได้โบกมือบอกกับข้าพเจ้าว่า เพื่อนของข้าพเจ้ากำลังนั่งลิฟต์มา ด้วยความกรุณา เจ้าหน้าที่รีบใช้เครื่องส่งสัญญาณวิทยุเพื่อขอให้ขบวนรถไฟนี้รอสักครู่ และเมื่อ ข่ายเสียน วิ่งออกจากลิฟต์ เข้าประตูรถไฟขบวนรถไฟก็ออกเดินทางโดยทันที ซึ่งข้าพเจ้านั้นอดไม่ไหวที่จะกอด ข่ายเสียน ที่ว่า “ขอโทษที่ทำให้คุณตกใจกลัว!” ข้าพเจ้ารู้ว่า ข่ายเสียนกับหนังสือเป็นปัจจัยสองอย่างที่ขาดเสียมิได้ เราสองคนตื่นเต้นมากและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลจนถึงฮวาเหลียน จึงรู้ว่าอาจารย์เหม่ยหยุน ฮุ่ยหยิง ฮุ่ยหยวี ออกเดินทางจากเกาสงและทำงานมาตลอดทางจนถึงฮวาเหลียน

เพราะว่าหนังสืออ่านบนระบบคลาวด์นั้นหนักมาก ข่ายเสียนกับข้าพเจ้าไปวิหารด้วยตัวเอง เมื่อเราเปลี่ยนเป็นถุงเท้าเสร็จ เราเห็นอาจารย์เหม่ยหยุนถือกระเป๋าเดินมา เปรียบเสมือนนายทหารผู้สง่างาม มี ฮุ่ยหยิง และ ฮุ่ยหยวี ที่ตามมาด้วยกันซึ่งสองคนนี้เป็นผู้ที่มีน้ำใจต่อทุกคนเสมอ โดยอีกไม่กี่นาทีที่หลายคนไม่อาจคาดการได้ว่าจะสามารถแสดงฝีมือกับทรงผมของอาจารย์ได้อย่างไร และอาจารย์ต้องการให้ช่างแต่งหน้ามาด้วยกัน!

เมื่อเข้าไปในห้องรับแขกในช่วงบ่าย ฮุ่ยหยวีได้จัดหนังสือและแขวนเครื่องประดับอย่างสวยงามเปรียบเสมือนการ “นำเสนอความเคารพ” อย่างแท้จริง ความสามารถของทุกคนนั้นมีความแตกต่างกัน ดังนั้นเราจึงต้อง“มีความสามัคคีและความร่วมมือซึ่งกันและกัน” ความงามของฉือจี้นั้นจะงดงามได้ขึ้นอยู่กับทุกคนมีความสามารถและหน้าที่ที่แตกต่างกัน! เราทุกคนนั้นรักกันและจะก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน!

าด้วยกัน

เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พวกเรากลับบ้านเกิดแห่งจิตวิญญาณด้วยอารมณ์ที่ส่องแสงแห่งความดีงาม เราทุกคนรักกันอีกทั้งยังได้รับความรักตอบอีกด้วย

ถ้าจะว่าไปแล้วเช้าวันนั้น ข้าพเจ้าผู้ที่ช่ำชองในเรื่องการเดินทางถือสัมภาระบินไปทุกที่ สมัครใจที่จะถือหนังสือ 76 เล่มไปพบกับ ข่ายเสียน บรรณาธิการบริหารที่มาจากเจียอี้ที่สถานีรถไฟไทเป เมื่อวันก่อน เรายังล้อเล่นว่าเราเหมือนชาวเน็ตที่ได้นัดพบกันอย่างโรแมนติก แต่นิทานนั้นย่อมมีสักเรื่องหนึ่งที่ทำให้ผู้อ่านยากที่จะลืมเลือน

เมื่อเวลา 8:40 น.เจ้าหน้าที่สายตรวจเลขที่ 424 กำลังตรวจสอบว่าชานชาลาโล่งและพร้อมที่จะเริ่มเดินขบวนรถได้หรือไม่ ข้าพเจ้าบอกกับ ข่ายเสียน ทางโทรศัพท์มือที่กำลังหาทาง ซึ่งอยู่ในลิฟต์ชั้น 1 ว่า “ถ้าไม่ทันก็จะนั่งขบวนต่อไป เราไม่มีบรรณาธิการบริหารไม่ได้ ! เจ้าหน้าที่สายตรวจได้โบกมือบอกกับข้าพเจ้าว่า เพื่อนของข้าพเจ้ากำลังนั่งลิฟต์มา ด้วยความกรุณา เจ้าหน้าที่รีบใช้เครื่องส่งสัญญาณวิทยุเพื่อขอให้ขบวนรถไฟนี้รอสักครู่ และเมื่อ ข่ายเสียน วิ่งออกจากลิฟต์ เข้าประตูรถไฟขบวนรถไฟก็ออกเดินทางโดยทันที ซึ่งข้าพเจ้านั้นอดไม่ไหวที่จะกอด ข่ายเสียน ที่ว่า “ขอโทษที่ทำให้คุณตกใจกลัว!” ข้าพเจ้ารู้ว่า ข่ายเสียนกับหนังสือเป็นปัจจัยสองอย่างที่ขาดเสียมิได้ เราสองคนตื่นเต้นมากและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลจนถึงฮวาเหลียน จึงรู้ว่าอาจารย์เหม่ยหยุน ฮุ่ยหยิง ฮุ่ยหยวี ออกเดินทางจากเกาสงและทำงานมาตลอดทางจนถึงฮวาเหลียน

เมื่อเข้าไปในห้องรับแขกในช่วงบ่ายเพราะว่าหนังสืออ่านบนระบบคลาวด์นั้นหนักมาก ข่ายเสียนกับข้าพเจ้าไปวิหารด้วยตัวเอง เมื่อเราเปลี่ยนเป็นถุงเท้าเสร็จ เราเห็นอาจารย์เหม่ยหยุนถือกระเป๋าเดินมา เปรียบเสมือนนายทหารผู้สง่างาม มี ฮุ่ยหยิง และ ฮุ่ยหยวี ที่ตามมาด้วยกันซึ่งสองคนนี้เป็นผู้ที่มีน้ำใจต่อทุกคนเสมอ โดยอีกไม่กี่นาทีที่หลายคนไม่อาจคาดการได้ว่าจะสามารถแสดงฝีมือกับทรงผมของอาจารย์ได้อย่างไร และอาจารย์ต้องการให้ช่างแต่งหน้ามาด้วยกัน! ฮุ่ยหยวีได้จัดหนังสือและแขวนเครื่องประดับอย่างสวยงามเปรียบเสมือนการ “นำเสนอความเคารพ” อย่างแท้จริง ความสามารถของทุกคนนั้นมีความแตกต่างกัน ดังนั้นเราจึงต้อง“มีความสามัคคีและความร่วมมือซึ่งกันและกัน” ความงามของฉือจี้นั้นจะงดงามได้ขึ้นอยู่กับทุกคนมีความสามารถและหน้าที่ที่แตกต่างกัน! เราทุกคนนั้นรักกันและจะก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน!